Wie stopt met leren, stopt met groeien

Het begint natuurlijk allemaal in de kindertijd. Je bent vrij, onbezonnen en natuurlijk impulsief. De mate waarin ouders of leerkrachten dit van jou verdragen verandert met de tijd.  Hoe ouder je wordt, hoe meer verwachtingen er zijn. “Zit nu eens stil”, “stop met aan je nagels te prullen”, “roep niet zo luid”, “doe nu toch eens wat ik vraag”. Het zijn allemaal opmerkingen die logisch klinken binnen de context. Met context bedoel ik dan, een restaurant of bijvoorbeeld tijdens een lesopdracht. Volwassenen willen een kind leren om zich te gedragen volgens de maatschappelijk aanvaardbare normen. Of met andere woorden, volwassenen...

Organiseren kan je leren, is wel heel toepasselijk wanneer ik me voorbereid voor een kintsugi workshop.  Voor iemand met een creatief ADHD-brein zijn de ideeën soms talrijk, maar de concrete uitwerking, daar loopt het nogal eens mis.  "Leren tijd inschatten, plannen & organiseren, dat gaat met vallen en opstaan. En dat is helemaal oké!" Zeg ik vaak tijdens mijn ADHD-coachings.  Elke artiest is ooit gestart als amateur, dus waarom zou jij het niet kunnen?

Het zal me worst wezen! Zegswijzen en uitdrukkingen, ik begrijp ze nooit helemaal. Maar deze, is en blijft nu toch een Belgische klassieker. Want heel af en toe, zal het me toch echt worst wezen! De soort YOLO-feeling zoals ze dat soms zeggen. Even alle ''regeltjes'' overboord gooien Om dan morgen toch weer te zeggen  "Nee danku meneer, voor mij een slaatje en een water" Gek hoe die vrijheid om even niet te balanceren ons zo uit balans kan brengen. Mens zijn kan toch ingewikkeld zijn, vind je ook niet? #gezondheid #voeding #zelfdiscipline #vrijheid #watmaaktgelukkig #doewatjewildoennietwatjemoetdoen #innerlijkemotivatie #geenfalenmaarteruglerenopstaan

Persoonlijk feitje : Wie me al lang kent, weet van mijn kleine gave... Al sinds ik een klein meisje ben, ontdek ik klavertjes 4 zonder te zoeken! Het lijkt alsof ik ertoe aangetrokken word. En het mooiste van al? Hoe zwaar m'n dagen soms ook waren, telkens als ik weer een ''wens'' mocht doen met het zoveelste klavertje in m'n hand, realiseerde ik me : Er is niets wat ik nu echt wensen wil en eigenlijk heb ik alles wat ik nodig heb. Dus danku klavertje4, niet voor de wens of het geluk, maar voor de reminder  dat even stilstaan...