Wie me al lang kent,
weet van mijn kleine gave...
Al sinds ik een klein meisje ben, ontdek ik klavertjes 4 zonder te zoeken!
Het lijkt alsof ik ertoe aangetrokken word.
En het mooiste van al?
Hoe zwaar m'n dagen soms ook waren,
telkens als ik weer een ''wens'' mocht doen met het zoveelste klavertje in m'n hand,
realiseerde ik me :
Er is niets wat ik nu echt wensen wil
en eigenlijk heb ik alles wat ik nodig heb.
Dus danku klavertje4,
niet voor de wens of het geluk,
maar voor de reminderÂ
dat even stilstaan en dankbaar zijn,
ook een beetje ''gelukkig zijn'' is.
🍀